Titel: Zomerhuis met Zwembad
Auteur: Herman Koch
Uitgeverij: Anthos Amsterdam
Jaar van uitgave: 2011
Gelezen uitgave: 2011
Pagina’s: 381
Herman Koch is bekend als televisiemaker columnist en romanschrijver. Zijn romans werden zonder uitzondering lovend ontvangen. Met Het diner won Herman Koch de NS publieksprijs 2009. Zomerhuis met zwembad is zijn nieuwste roman.
Marc Schlosser, een huisarts, is de hoofdpersoon in het boek. Marc geeft al zijn patiënten meer tijd dat onderschijdt hem van de andere artsen. 'Ze denken dat ik ze meer aandacht geef dan andere huisartsen. Maar ik geef ze alleen maar meer tijd. Wat ik moet weten heb ik na een minuut gezien.' Als puntje bij paaltje komt kan alleen zijn eigen gezin hem wat schelen, de rest is zo'n beetje de boze buitenwereld.
Als de grote toneelspeler Ralph Meier zijn praktijk bezoekt en beide gezinnen vriendschap sluiten gaat het mis. Tijdens een gezamenlijke vakantie begint Marc zich in stilte steeds meer te ergeren aan de vrije, luidruchtige, artistieke levensstijl van de overweldigende Ralph en zijn vrienden, die hij tegelijkertijd verafgoodt en verafschuwt. Als dan Marcs dochter Julia op het strand wordt aangerand, is het voor Marc gedaan. Hij verdenkt Ralph van deze wandaad, alhoewel er geen enkel bewijs voor is, en jaagt hem ten slotte op sluwe wijze, als huisarts, de dood in.
De volgende stellingen komen uit recensies. Ik beargumenteer waarom ik het ermee eens of onneens ben.
Net als Het diner, heeft deze roman zijn satirische kanten. Vooral in het begin, als de hoofdpersoon duidelijk laat merken hoe verveeld hij is door al die kwaaltjes van zijn interessante patiënten.
Nederlands Dagblad, 04-03-2011, Teunis Bunt
Het boek is vlot geschreven en je leest er dus makkelijk doorheen. Dit komt doordat het boek inderdaad satirische kanten heeft. Door deze manier van schrijven bleef het verhaal luchtig maar tegelijkertijd werd duidelijk dat Marc kritiek levert op de sociale kring waar hij zich voor zijn werk in bevind. In het volgende voorbeeld bijvoorbeeld spot hij met de klachten van zijn patiënten.
'Ik plaats de stethoscoop op hun borst, en daarna op hun rug. Even diep ademhalen, zeg ik. Rustig uitademen. Ik luister niet echt. Ik probeer althans niet echt te luisteren. Vanbinnen klinken alle menselijke lichamen hetzelfde.'
Zomerhuis met zwembad houdt de drempel laag, misschien wel omdat de auteur zich aldoor ervan bewust geweest is dat het de bedoeling is dat honderdduizenden zonder struikelen over die drempel moeten kunnen stappen.
Nederlands Dagblad, 04-03-2011, Teunis Bunt
Ik ben het hier grotendeel mee eens. Ik geloof dat het plot van Zomerhuis met zwembad makkelijk te volgen is voor bijna elke lezer. Het plot zelf vraagt niet om veel denken. Ik kon echter niet heel erg goed meeleven met de ik-persoon. Aan de ene kant vond ik Marc Schlosser een sympathieke man, maar soms kon ik hem niet helemaal begrijpen.
Marc heeft de dood van één van zijn patiënten veroorzaakt, maar als hij erachter komt dat deze toch niet schuldig is aan Marc’s vermoedens reageert Marc eigenlijk heel koel wat ik vreemd vind. Het lijkt alsof hij geen medelijden voelt.
‘Het enige waar ik mijn best voor moet blijven doen, is dat de leden van het College het straks ook inderdaad als een medische fout blijven zien. Ik moet mijn kop erbij houden. Ik moet er zelf voor de volle honderd procent in blijven geloven- in de medische fout’
Dit zegt hij terwijl hij weet dat het totaal geen medische fout was, je leest niet veel over de schuldgevoelens van Marc.
Een vergelijking met Grunbergs roman 'Tirza' is intussen onontkoombaar: ook hier een door de maatschappij bedreigde middelbare vader die zijn dochter niet wil loslaten. Maar Jörgen Hofmeister uit 'Tirza' is een zieke en verknipte figuur, Marc Schlosser komt veel minder pathologisch over.
Trouw, 29-01-2011, Rob Schouten
Ik heb het boek Tirza zelf ook gelezen, en ik geef toe dat Marc misschien wel een klein beetje wat weg heeft van Jörgen Hofmeester, maar voor het grootste deel ben ik het eens met het tweede deel van deze stelling. Jörgen Hofmeester leefde in een andere wereld en was sociaal gezien ook onstabiel, Marc komt over als een vlotte en slimme man die ook weet hoe hij met mensen om moet gaan. Marc geeft veel om zijn dochter en zijn liefde voor haar is uiteindelijk de reden geweest waarom hij de weg kwijt raakte. Doordat hij zoveel woede voelde voor Ralph kon hij niet meer juist handelen.
‘Ik hield mijn adem in. Ik hoorde hoe mijn hart begon te bonken. Was het mogelijk? Zou hij na twee maanden onzekerheid alsnog over de brug komen met een bekentenis? Ik wist niet hoe ik op zo’n bekentenis zou reageren. Of ik hem bij zijn kraag zou grijpen en hem over mijn bureau heen zou trekken.’
Marc Schlosser weet niet meer waar hij aan toe is, en klampt zich krampachtig vast aan zijn vooroordelen. De moderne reactionair, geen twijfel mogelijk.
Trouw, 29-01-2011, Rob Schouten
Deze stelling sluit aan bij de vorige. Ik ben het hier dus zeker mee eens. Marc had eigenlijk geen bewijs voor het zijn beschuldigingen naar Ralph. Marc heeft Ralph al vanaf het begin een vieze man gevonden, omdat Ralph wel interesse toonde voor Marcs vrouw. Door deze vooroordelen en de liefde voor zijn dochter raakte Marc de controle kwijt en handelde onnadenkend en ongecontroleerd, niet zoals een dokter zou moeten doen.
